Je hebt je zwangerschap en bevalling doorstaan, de kraamhulp heeft afscheid genomen, en dan moet je het als prille ouders zelf rooien. Voor sommigen staan ervaren familieleden en vrienden klaar met raad en daad, maar dat geldt niet voor iedereen.
De vrouw die mij mailde had niet zo’n netwerk waar ze een beroep op kon doen, en ze zei dat ze mede om die reden zelfs bang was om zwanger te worden. Dat was een nieuwe voor mij. Ik krijg vaak berichten van vrouwen die bang zijn voor de bevalling, maar niet voor de kraamtijd en daarna. Terwijl het leren omgaan met je pasgeboren kindje toch best een uitdaging is. Ik herinner me zelf ook de nodige paniekmomenten. Achteraf lach je erom, maar toen vonden we het reuze eng, de verse vader en ik. Het is een enorme verandering in je leven, de verantwoordelijkheid voor zo’n teer mensje lijkt haast te groot en intussen zijn je hormonen ook nog van slag. Ga er maar aan staan. Ik snap best dat je je daar zorgen over kunt maken.
Twee vormen van geruststelling kon ik deze vraagstelster bieden: ten eerst is er voor moeilijke vragen altijd het consultatiebureau. Die hebben mij op lastige momenten goed advies gegeven. Voor borstvoedingsproblemen zijn er lactatiedeskundigen en zo kun je een eind komen met praktische zaken.
Maar ik heb haar ook aangeraden contact te zoeken moet doula’s in de buurt en haar vraag voor te leggen. Ik kan me geen doula voorstellen die dan zegt: sorry mevrouw, kan best dat u bang bent, maar mijn emotionele ondersteuning houdt op als de baby er is. Dus ik verwacht dat het weinig moeite zal kosten om een doula te vinden die haar beroep ruim opvat en deze mevrouw wil komen helpen. Met een fijn gesprek en misschien ook een heerlijke (Rebozo-)massage of zo.
Toen was ik benieuwd geworden in hoeverre deze dienst al wordt aangeboden, en heb even gegoogled op ‘post partum doula’. Bestaat dus gewoon, honderden Engelstalige zoekresultaten. Maar in Nederland nog niet zo veel, daar vond ik er maar eentje. Misschien dan toch een gaatje in de markt.
